رفتن

شاید باید میگذاشتم تا برود

چرا ترسیدم

مگر با رفتن او چه اتفاقی می افتاد

خسته ام و خواب آلود و بی تفاوت تر از هر وقتی

زندگی سنگ دلانه پیش میرود

و من در گوشه ایی له میشوم

آرام و بی صدا

و یا شاید با زجه ایی تلخ و ملالت بار

صبر صبر صبر

از صبر کردن خسته شدن ، دوست دارم زودتر بفهمم که بالاخره چی میشه

گاهی احساس عذاب وجدان میکنم برای اتفاقی که افتاد ولی خوب چاره چیه

آدم هر وقتی اون کاری رو میکنه که فکر میکنه که درستترین کاره

باید بازم صبر کرد چون چاره دیگه ایی نیست